وهر بار خدا می گفت از قطره تا دریا راهی است طولانی از رنج  و

عشق و صبوری .

قطره عبور کرد وگذشت قطره ایستاد ومنجمد شد و روان شد و از

دست داد و به آسمان رفت و هر بار چیزی از  رنج  و عشق و

صبوری آموخت ...

روزی خدا گفت امروز روز دریا شدن است . خدا قطره را به دریا

رساند.

قطره طعم دریا را چشید .

اما روزی ... از خدا پرسید :از دریا بزرگتر هم هست؟

قطره گفت : پس من آن بزرگترین  را بی نهایت را میخواهم .

خدا قطره را برداشت و آن را توی   درقلب آدم گذاشت و گفت اینجا

بی نهایت است ...

آدم عاشق بود و دنبال کلمه ای می گشت تا عشق را توی آن بریزد.

  اما هیچ کلمه ای توان سنگینی عشق را نداشت...

آدم همه عشقش را توی یک قطره ریخت

 و قطره از قلب عاشق عبور کرد

و از چشم عاشق چکید .

خدا گفت:

حالا تو بی نهایتی زیراعکس من در اشک عاشق است ***